Bu yazımı Hemşirelikte Psikolojik Travma Kuramı üzerine ek olarak düşüncelerimi belirtmek amaçlı yazıyorum. Çünkü her kuram sorgulamaya ve geliştirmeye açık olması nedeniyle görüşlerimi paylaşarak kuramın gelişimine katkı sunmak istiyorum.
..
İlk iş günümde, kendi isteğimle yoğun bakımda çalışmaya başladım. Üniversitede eğitim aldığım dönemde hastalara dokunmamış ve sorumluluk almamıştım. Bu nedenle temel korku ve yanlış yapma korkusu yaşadım. Yoğun bakımda çalıştığım ilk ay boyunca, geceleri yatmadan önce hastaları kontrol ederken tüm gün boyunca yanlış bir uygulama yapıp yapmadığımı sürekli sorguladım. İlk ay başladığım hastanede tek üniversite mezunu hemşire olarak dışlandım. Hemşirelik hizmetleri müdürü ve sorumlu hemşire tarafından desteklenmem de dışlanma hissimi artırdı. Daha iyi bir hastaneden iş teklifi aldım ve hemen istifa ettim. O bir aylık süreçte kilo kaybettim ve çok duygusal oldum; ailem de bunu belirtti.
İlk süreçte travmatik olarak mobbing, zarar verme korkusu ve sorumluluğu yerine getirememe korkusu çok ağır basmıştı. Bir ay çalışmış olmama rağmen birçok uygulamayı (aspirasyon, pozisyon alma, CPR, ilaç hazırlama ve ilaçların özellikleri) öğrenmiştim. Bilgim arttıkça özgüvenim de artmıştı. İkinci iş yerimde bir aylık gözlem ve refakat sürecinin ardından, dördüncü ayımda ayın elemanı seçildim. İlk ay yaşadığım travmaları pes etmeden ve çalışarak yendim.
Bu hastanede çalıştığımın karşılığını maddi olarak alamıyordum. Çok yoğun çalışıyor ve fazla mesai parası almıyordum. Pandemi süreci de bu durumu daha da zorlaştırdı. Ardından devlet hastanesine atandım ve ilk olarak eğitim araştırma hastanesine gittim, çünkü atandığım şehir hastanesi henüz faaliyete geçmemişti. Meslek hayatımda en keyif aldığım dönemi yaşadım. Herkes deneyimli ve yaptığı işi çok iyi bilen bir ekipti. Maddi olarak, izinler ve çalışma koşulları açısından çok memnun kaldım ve motivasyonum arttı.
Sonrasında, yeni açılmış, düzeni oturmamış ve yeni atanan hemşirelerden oluşan bir pandemi hastanesine gönderildim. Pandemi hastanesindeki çalışma koşulları çok kötüydü; iş ortamı ve malzeme eksikliği gibi sorunlarla karşılaştım.
Bir hemşire olarak travma sürecini deneyimleyip travma kuramı oluşturacak olsam, kuramı şu dönemlere ayırırdım:
- Acemi
- Çırak
- Usta
Bu üç dönemi ayrı ayrı inceleyip, her dönemde meydana gelen travmaları kategorilere ayırırdım. Ayrıca travma önleme politikaları geliştirirdim. Hastanede bir kurum veya bir dal oluşturur, belli aralıklarla tüm hemşirelerle görüşmeler yapar ve sonuçlarına göre yol izlerdim. Her hemşirenin psikolojik travma düzeyinin farklı olacağını göz önünde bulundurarak, iyi bir kişisel bilgi formu oluşturarak kişileri takip ederdim.
Simbians platformuna üye olarak sağlık ve verimlilik kategorilerini takip edebilirsiniz.
